Ας μιλήσουμε για λίγο με τον τρόπο που μιλά ο Χάιντεγκερ. Η Σκέψη του Χάιντεγκερ είναι σκέψη της Φιλοσοφίας. Αυτό σημαίνει απ τη μια ότι ανήκει στη Φιλοσοφία και απ την άλλη ότι η Φιλοσοφία σκέπτεται εν γένει και στην περίπτωσή μας σκέπτεται όπως το κάνει ο Χάιντεγκερ. Επειδή στο παρόν έργο ο Χάιντεγκερ θέτει ένα ερώτημα που ανήκει στη Μεταφυσική, και ενώ ακόμη εκείνος πιστεύει, ότι απαντώντας την θα απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα της Μεταφυσικής περί της ολότητας των όντων, αυτό σημαίνει ότι ανατρέποντας την εμείς θα ανατρέψουμε συγχρόνως την σκέψη το Χάιντεγκερ περί της Μεταφυσικής και της Φιλοσοφίας στην ολότητά της. Αν μαζί μ αυτό ανατρέψουμε και την Μεταφυσική και τη Φιλοσοφία στην ολότητά τους τόσο το χειρότερο για αυτές.

Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο της σειράς.
Ας θέσουμε κατ’ αρχήν το ερώτημα: […] γιατί το κάνουμε αυτό; Δηλαδή γιατί κάνουμε Φιλοσοφία; Το κάνουμε για χάρη της γνώσης. Ποια γνώση είναι αυτή; Κάθε γνώση. Και κυρίως την υψηλότερη, τη γνώση σχετικά με την εμπειρία της ύπαρξης του Θεού, Πνεύματος, ή της πηγής κάθε γνώσης και ζωής. Ας μη ξεχνάμε ότι την εποχή του Παρμενίδη δεν ήμασταν εκείνοι οι απλοί πιστοί χριστιανοί που γίναμε μετά. Αναζητούμε τη σιγουριά και τη βεβαιότητα, θέλαμε να τα βιώσουμε όλα, να τα μάθουμε όλα και ξέραμε επίσης ότι την υψηλότερη γνώση την κάναμε μέσα απ’ την εμπειρία με όλο μας το Είναι να συμμετέχει στη διαδικασία, δηλαδή με το πνεύμα μας, τη σκέψη, το σώμα και το αίσθημα. Ακόμα δεν ήταν αποτέλεσμα επαγωγών και παραγωγών. Δεν υπήρχε ακόμα τότε κανένας νους και καμιά Λογική. Απ’ την άλλη και συγχρόνως δεν ήμασταν τόσο συντηρητικοί όσο τώρα, κάτι που σημαίνει ότι ήμασταν ανοιχτοί και διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα, να τα δοκιμάσουμε όλα όσα θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στο δρόμο μας να γνωρίσουμε το Πνεύμα. Το σημαντικότερο, ότι όλο αυτό ήταν μάλλον μια καθαρή υπόθεση επιβίωσης. Εννοώ ότι η άμεση γνώση, η άμεση, γρήγορη λύση ήταν τότε όπως ακριβώς και τώρα σημαντική για τη ζωή του ανθρώπου. Η διαφορά μεταξύ των δύο εποχών είναι, ότι εμείς σήμερα δεν το σκεφτόμαστε καν ότι είμαστε θνητοί και ότι όλα όσα επιχειρούμε προς την κατεύθυνση της γνώσης είναι σημαντικά για την επιβίωση μας.